Dramat / spektakl pozakonkursowy
pokaz specjalny, spektakl Laureatów poprzednich edycji Festiwalu
Czas trwania: 90 minut
Miejsce: Scena Teatru Nowego w Zabrzu
Teatr im. H. Modrzejewskiej w Legnicy
– – – – – –
Spektakl został nasycony podniosłą symboliką. Znakomite, majestatyczne, wzbudzające niepokój animacje Justyny Sokołowskiej nawiązują do sakralnego malarstwa, motywów biblijnych i mitologicznych. Gesty wykonywane przez aktorów – choć trudno je przypisać do konkretnej religii – mają ewidentnie rytualny charakter. Wymyślona przez Jacka Hałasa oprawa dźwiękowa współgra z mocno zrytmizowanym tekstem sztuki, “stukotliwym” od krótkich fraz i powtórzeń. Transowy polifoniczny śpiew – jak z cerkiewnych nabożeństw albo indiańskich ceremonii – przechodzi płynnie w zwierzęce skowyty, pohukiwania, dyszenie, postukiwania, zręcznie zapętlone przez obsługującego konsoletę Alberta Pyśka. Szamaństwo. Akustyczno-wizualna psychodelia. A im bliżej finału, tym mroczniej, aż po oniryczne sceny, w których ludzie przemieniają się w zwierzęta, zwierzęta w ludzi, a woda miesza się z krwią. Piotr Kanikowski, 24legnica.pl

reżyseria: Paweł Wolak, Katarzyna Dworak (PiK)
scenografia: Piotr Tetlak
kostiumy: Natalia Rejszel
muzyka: Jacek Hałas, współpraca: Albert Pyśk
choreografia: Jakub Lewandowski
grafika i animacje: Justyna Sokołowska

Obsada:
Tata: Grzegorz Wojdon
Matka: Katarzyna Dworak
Joanna: Adrianna Jendroszek
Córki: Paulina Kowalska / Aleksandra Listwan, Małgorzata Patryn
Bracia: Rafał Cieluch, Bogdan Grzeszczak, Mateusz Krzyk
Sabina: Magda Drab
Ksiądz: Paweł Palcat
Jarek: Albert Pyśk
Opowiadacz: Paweł Wolak

inspicjent/sufler: Jolanta Naczyńska

Grzegorz Ćwiertniewicz, Teatr dla Was: Wartością tej inscenizacji jest prostota. I to właśnie ona nie pozwala uznać tego spektaklu tylko za dobry. W prostocie tej zawiera się cała magiczność przedstawienia. Czyni go niezwykle szczerym i prawdziwym. Dzięki niej widz może mieć wrażenie, że odbywa podróż do bardzo odległych czasów, by wsłuchać się w historię, w której dużo z ludowości. Magiczność jest punktem wspólnym wszystkich przedstawień wystawianych na deskach legnickiego teatru. Na tym właśnie polega odrębność i osobność tego miejsca.

Jolanta Kowalska, „Dialog”: Na teksty Pawła Wolaka i Katarzyny Dworak można spojrzeć jak na partyturę oratorium dramatycznego z wyraźnym podziałem na partie chóralne, solowe i kilkugłosowe ansamble. Słychać w nich refreny, repetycje motywów i ludowe zaśpiewy. Czasem pojawia się postać koryfeusza-opowiadacza, dialogującego z chórem. Wokalizacja tekstu może uchodzić za element ludowej stylizacji, ale jest w niej też rys archaiczny, przerzucający pomost pomiędzy przybraną we współczesny kostium baśniowością tych dramatów a dionizyjskim dytyrambem. Przez świat sztuk duetu, wypełnionych rykiem discopolowych dyskotek, patosem kościelnych śpiewów i jazgotem pyskówek pod wiejskim sklepem, przeziera otchłań tytanicznych namiętności.

premiera: 28 stycznia 2018 r.