Każda generacja charakteryzuje się ogromną wolą i potrzebą zmian istniejącego porządku, którego zresztą nigdy – nie nazywa porządkiem – a raczej chaosem; wyzyskiem, zakłamaniem i niesprawiedliwością. Z pragnieniem zmiany świata, najczęściej w parze, pojawia się krytyczny ogląd rzeczywistości i chęć zmiany na lepsze. Dziś, to pragnienie staje się szczególnie uzasadnione: w obliczu nadciągającej apokalipsy klimatycznej, wojny, kultury permanentnego użycia, spożycia i drenowania zasobów oraz faktu, że 62 osoby posiadają ponad połowę bogactwa naszego świata… Co się stało i co się dzieje? Zbuntowaliśmy się! „My” – pokolenie Stomila i Eleonory… Okazuje się, że bunt ten był buntem ludzi krótkowzrocznych. Zabrakło przemyśleń nad tym, co będzie później, co otrzymają kolejne pokolenia.

Reżyseria, adaptacja tekstu, opracowanie muzyczne – Piotr Ratajczak
Kostiumy – Katarzyna Sobolewska
Scenografia – Marcin Chlanda
Choreograf – Tobiasz Sebastian Berg

Spektakl od 16-go roku życia. W spektaklu użyte są światła stroboskopowe. 

Artur proponuje rewolucję przywracającą dawny mityczny ład wartości. Szybko jednak okazuje się, że nie ma powrotu „do przeszłości”, a chęć rewolucji zamienia się w czystą przemoc, dyktaturę i nobilituje tych, którzy na przemocy opierają całą swoją wizję świata.
Już nie ma ucieczki. Choć namiastką nadziei może być zdrowy rozsądek Ali, rówieśniczki Artura- patrzącej krytycznie na starsze pokolenia, ale nie ulegającej rewolucyjnej histerii i doktrynerstwu Artura.

W porzucanych kościołach trwa bal na Titanicu. Ani Bóg, ani sport, ani sztuka nie przynoszą już ulgi. Władza znowu staje się przywilejem nikczemników pozbawionych moralności i etyki.

Wprowadzona dyktatura wolności przynosi ze sobą ogromną pustkę.  Nawet tak wspaniała idea, jaką niewątpliwie jest wolność, może być źle pojmowaną i wskutek tego prowadzić do destrukcji.

Piotr Ratajczak, Beata Dąbrowiecka

Artur: Maciej Kaczor
Eleonora, matka Artura: Dagmara Noszczyk
Stomil, ojciec Artura: Mateusz Lisiecki-Waligórski
Babcia Eugenia: Renata Spinek
Eugeniusz: Jarosław Karpuk
Edek: Jakub Piwowarczyk
Ala: Izabela Baran (gościnnie)

Insp/sufl. Grażyna Nowosielska

Sławomir Mrożek …. postać wyjątkowa, noszącą znamiona wybitnego twórcy literatury. Tak wybitnego… gdyż sięgał on swą wyobraźnią daleko poza okres, w którym żył…

Sławomir Mrożek. Postać enigma, pełna tajemnicy, która wywołuje przeróżne konotacje. Dramatopisarz, myśliciel i filozof, którego literackie widmo od wielu dekad krąży wokół kolejnych pokoleń. Autor sławnego „Tanga” i wielu innych wybitnych dzieł. Na próżno szukać informacji o życiu prywatnym autora – Sławomir Mrożek dopilnował, by oceniano go jedynie po jego tworach, a i to nie do końca było prawdą. Lubił mawiać, że „nie jest pisarzem, a tylko pisze”. Sławomir Mrożek nie utożsamiał się z ideami czy prądami, a głównym ogniskiem jego zainteresowania był – człowiek.

Posiadam pewne wyobrażenie o sobie samym, spotykam kogoś z bliska lub z daleka, uczestniczę w społeczeństwie i odczuwam potrzebę wyjaśnienia, co to wszystko znaczy. Ja sam na sam z sobą, ja z drugim człowiekiem, ja i społeczność, ja i metafizyka. Cztery podstawowe relacje, wymiary mojego istnienia. Gdyby je uszeregować według ich konkretności, na pierwszym miejscu znajdzie się moja relacja z drugim człowiekiem.

Sławomir Mrożek

W swoich dziełach – zarówno literackich, jak i tych publicystycznych – Sławomir Mrożek badał człowieka nie tylko jako jednostkę, ale także – a może przede wszystkim – jego uwikłanie w systemy, w których funkcjonuje. Społeczeństwo –człowiek, naród – człowiek, ludzkość – człowiek, człowiek – człowiek. Każdą z tych relacji pisarz analizował dogłębnie.

Aleksandra Młyńska „Tango z Mrożkiem” (fragmenty)

Prasa o spektaklu:

Premiera: 17 czerwca 2023 r.
Foto: Paweł JaNic Janicki